Sevgi neydi...
yıllarca beklediğin insanın ummadığın bir anda gelip bir çırpıda gitmesi mi...
ya da onda kimsede olmayan bir özelliği fark etmek miydi...
minik bir ayrıntı mıydı onu diğerlerinden ayıran...sevgi neydi...
şimdi susuyorum ben
ne sevdiğimi söyleyeceğim ne de seni özleyeceğim...
susarak unutacağım izlerini sökeceğim tırnaklarımla kanatarak yüreğimden...
sen göremeyeceksin nasıl yok olduğunu...
satır satır boşluk olacaksın içimde...
karaladığım sildiğim yırttığım fırlattığım bir paçavra olacak adamlığın...
taş mı sen mi senin kalbin mi...kapris mi ben mi benim mi yalnızlığım...
sevgi neydi...
sensizlikti...densizlikti...yalnızlıktı...yokluktu...
olsan belki de ansızın kaybolurdu...
susmayı ezberleyeceğim artık sükuta aşık olacağım...
dilimin bağını sadece o çözecek...
ona haykıracağım sensizliğimi...
ona kusacağım kelimelerimi...
medet ya sükut diyeceğim...
el medet ya sükut diyeceğim el medet...
gel etme şu faniyi ölenedek sana eş et...
dilimde içimde kalbimde sevda olasın deva oluver yaralarıma...
sevgi neydi...
çaresizlik miydi acaba...
bağlanmak körü körüne boş bir adama...
yok ben artık kendimi seveceğim...ne güzel yaratmış beni yaratan...
suskunluğumun tek haykırışı Rabbim...
en güzel aşk sensin...en güzel dost...en güzel sevgili...
ve sonsuz bir sevgi...
işte sevginin tarifi...
almadan vermek senden başka kime mahsus ki...