Dökülüyor günahlar şerrin kaypak yoluna
Avuçlarım kangren pişmanlık nidasında
Nefsimle husumetin döktüğü kızgın lavlar
Yakıyor vicdanımı tenimde ızdıraplar
Bir iç döküm bestesi merasim gece gece
Uçuşuyor başımda yarasalar kapkara
Kâbusun kucağında sallanır nazlı kalbim
Çiçek bahar gül derken toprağın içindeyim
Cezp etti emellerim ne tez geldin ecelim

Hoyrattı arsız nefsim sanki ölmeyecektim
Şiddetli bir sarsıntı sallanıyor bedenim
Çullanır üzerime hakkını yediklerim
Ey âdem kızı irkil aklın yolu hep birdir
Sanma daha sıran çok ölümün hiç yaşı yok
Sen yap ki mahkemeni kararı nizam gelsin
Lütfedecek her şeyi Hâkim olan o bilsin
Bu ezelden temkinlik dolansın dillerine
Kanma yalan dünyanın şaşa sına süsüne

Bak ummadığın anda gidersin el üstünde
Pişmanlık nisasıyla tövbelerin çoğalsın
Affet güzel Allah’’ım bilirim sen Afüvv-sün
Her şeyi yaratan sen elbet sen çok A’’lâ-sın

Afüvv : Affeden, hataları, günahları bağışlayan.
A’’lâ : En yüce