Seni topluyorum birer birer.
Düşlerime serpiştirdiğin ufak dokunuşlarından,
Kimliksiz kahkahalarından,
Çocuk kırılganlığında ki bakışlarından,
Dokunsan ağlayacak tavrından,
Hayata en çok meydan okuyan yanlarından
Seni topluyorum...
Gülümseme yaratırdın dudaklarımda,
Gülümsetirdin çocukça bir edayla..
Şimdi bu mutluluk miladının ardında
Yıllar var
Ve ardında senin başı boş,
Kilometrelerce uzaklığın...
Yokluğun var,
Varolmanın içinde.
Çocukça bir sancıyla büyüttüğüm kimliğin,
Serzenişlerimin sorgusu var...

Şiirler yazdım sana,
Her gün, her sabah...
Her bir sayfa için bir başka yüreği yolcu ettim içimden.
Anladım ki,
Aştır bir tek kimlik şaşırtan,
Asla dediğin her şeyi yaptıran...
Gözlerimde yaş oldun şimdi.
Yıllar öteye gittiğimde burnumda,
Hatıraların kokusu.
Her gece gidişinin korkunç kabusu...
Sonraları farkettim ki,
Aşk sahibinin uydurduğu koca bir yalandı,
Farkında bile olmadan,
İçimde içinle birlikte yandı...

İnsan kendine dönüyor, başkasını sevdikçe
Ve kavuşamıyor insan demek ki,
Bir sevdanın ipi,
Kaderi kesmeye yetmedikçe...



Elif SEZGİN