Öncelikle bunca yorumlardan sonra gelmem, geç kaldığıma bağışlanma umuduyla...

"ki her yer hüzul çöpçüleri
bir biz değiliz matemin işçileri…"

Matem bir tek insanlara mahsusutur çünkü tek düşünen canlı olması itibarıyla. Şiirin ilk dizelerinde Şairin acıları, matemi dilendirerek fakat umudun hep diri, taptaze oabilirliği; şiirin elit potansiyelinde belliydi...



"ve acılar olgunlaştırırlar
n/asır tutar belki
elbet sakinleşir benim gibi gök/yüzü
güneştir hasretin türküsü"

Evet, acılarla hayatı öğreniyoruz ve hayatı yaşayarak öğrendiğimize göre hayat, meşekatli bir yolculuktur bir bakıma... Güneşe hasretiz, Türküler tuturup hasreti paylaşırız bizim türden insanlara ve sonra böyle şiirleri de yüreğe kazmak, farkettirmek isteriz. Hasret olmazsa nasıl vuslata ereriz?



"gül-ü goncalara
m e n e v ş e l e r e
gelecek mutlu günlere
yakıyoruz şiirleri
her gün tükenen, tüketilen
içi zehir dışı beyaz bir tütün ahvalimiz
görüngülerinde yörüngesinde
bir sağa bir sola…"

Beyaz gelecektir, karalar geçmiş yarınlar aydınlık olacaktır; içsel bir yolculuğun her şeye rağmen mutluluğa taze bir umut serpmesi , ekmesi şairin acılarla olgunlaştığı veya birikimlerinden olsa gerek. Sağa, sola savruluyoruz bir tekne gibi denizlerde, orda burada; metanın dışıyla ilgilendiğimiz gibi içeriğiden habersiz gibi kimin içinde acı olduğunu bilebiliriz ki?
Görüngesi hoş gibi gelse de... Çünkü uzakta her şey güzeldir gibi gelir.




"yola dökülen u/mut türküleri de olmasa
ve içimizdeki güneş
ki o en çok ısıtan…"

Bazen türkülerle bazen de sıcak bir sohbetle ısınırız fakat güneş kadar sıcak olmazsa bile Umut en sıcak olanıdır; yaşama umudu her şeyin üstünde gelir




"bugün de yaşıyoruz hayat
bakiyesine de şükür
evveline de...
teşekkürler hayat …"


Muthiş bir final:

Hem hayata hem yaradana Teşekkür yani şükürler... Yaşadığımız hayatla küskünlükler, darılamlar hata suçlar bile bir bakiyedir ama sevap ama günah...

Şiir, çok boyutluluğuyla yüreği doyurduğu gibi şairin bakış merceğinde umudun diri olduğunu gördüm, sezdim bu da inanca bağlı, ki insanları ayakta tutan en sağlam bağ İNANÇTIR.

Değerli şair teşekkür etmiş biz de bu şiiri bizimle paylaştığı için bir teşekkür borçluyuz... Şiirin kısa, kısalığında uzun düşünceleri saklayan elit bir şiir okumanın hazı içindeyim; sıkmayan, yormayan ve gözleri tırmalamayan sade, akıcı bir şiirdi...

Muntazam bir eser ve çokça Edebice...


Saygılarımla hocam

Telden yorum yazmanin acizligi.. yarim kaldi...

Neyse altta ki yorumumda iki taraftan yaklastim siire; bir sagdan bir soldan diyerekten..
Bana yansiyanlarin tezahuru bu sekilde oldu..

Şiire gelecek olursak; giristeki deniz kokusu ve esintileri dinginlik katmis manaya
Muteakibinde mavinin esliginde soyutlanma, kasvetten..
Sarilma, umuda
Dokunma, hayata
Ve yansima; varligin ruhuna..

Hep derim; siir degil sadece, yazanda adam olmali
Adam degilse sayet hic dokunmamali, samimiyetsiz misralarina
Zira gerek yok çamura bulanmaya..

Bu siirin daha bir farkli geldi nedense
Zira engin dusunce mayalanmis adeta ruhun torpulenmesiyle..

Seslendirmeye de ayri bir paraf acmak istiyorum, soyle ki;
Siirin paralelinde ayri bir letafet katmis guzellige..

Zira bayanlardan bir kisi gormustum cok guzel seslendiren; Nebiha hanim o da..
Simdi de Sebahat hanim..

Ayri bir yetenek bu da..

Insan şiiri daha bir seviyor boylelikle..
Sevdirilmeli de..

Hasılı bu mustesna guzel eser icin cok tesekkur ediyorum..

Eyvallah dost kalem..