38
Yorum
41
Beğeni
5,0
Puan
1410
Okunma

SÖZCÜKLERİMİN İDAM GÜNCESİ
Değişimin çarkında insanoğlu
Kentlerin yüzünde yüz bulmuş
Ağı nefesler, bal diller
Hümanistler, hainler…
Yozlar, enteller…
Dönüyor saat
Parmaklarım arasından süzülüyor kum
Darp edilmiş bir umudun, tozlu yollarında
İsyanın bayrağı dalgalanıyor hayata!
Kısıtlı beyinler
Küflü bakışlar
Kemikleşmiş bütün zihinler
Kıkırdaklarımdan sızlıyorum
Duydukça…
Kirpiklerimden sancıyorum
Gördükçe…
Bileklerimin nabzında atıyor
Sözlerim…
Ensemi öpen acının
Saç diplerimde, büyüyüşü gibi
Urlanmış sâhtelikler
Hesapsızca…
Usturaya vurma cesaretinde, acıyı
Kökünden kurutma arzusunda
Bir ömür dazlak kalmayı göze alarak
Parmaklarımın hissiz çığlığında
Kızıla yatmış gün batımı
Kabuk bağlamaktan aciz yaralarımsa, aşktan
Vebalı dokunduğum tüm kalemler
Sorgusunda yazdıklarımın
İdama sehpa kılınmış göğsüm
Çarpıntısında son dileğim
Ayaklarımı yerden mi kesmiş?
Ölümün ince ipi…
Çürümüş ömür gibi
Koptuğu yerden kapkara
Düşüğünde, gözümdeki ceninin
Kan b/ağladım idama.
25.01.2013 22:45
NURGÜL OCAK
5.0
100% (45)