31
Yorum
27
Beğeni
5,0
Puan
2345
Okunma

MEVSİM AYRILIK
Acıyla kıvrılmış bir ses kadar çaresiz
Yüzünü karaya boyadı, yalnızlık…
Kirpik dökümü mevsiminde
Biz…
Yani Sen’le Ben
Biz…
İki kör bakış…
Mim’lenmiş kalemimin
Kuyruk sokumundan dirilircesine
Gözlerimize daldık
Aşkla sulanmış tenimizin , bereketinde
Nazlı çiçekler gibi kokumuz
Gün doğumuna gebe kavuşmalarımızda
Yeryüzü, ayaklarımızın altından kayardı
Kanatsızca…
Birbirimizin vadilerinde
Çıplak düşlere yolcu
Yürek hancı
Aşkın sürgünündeydik sevgili!
Göğsümüzün sarsıntısında
Şen çocuklar gibi tepişirdik
Yeni çatlamıştık daha!
Birbirimizin ergen dudağında
Işığa susak çiçekce
Tomurcuklarımızı eğerdik güneşe
Okşanmış yaralarımızın ısısında
İyileşmeye ham elemlerimizi
Elerdik ellerimizle…
Tutuşmuş iki odun parçasının tek alâzı olur
Sıcak bir ışık gibi göğümüze yükselirdik
Yar(a)lıydım…
Yar(a)lıydın…
Yalın ve yalnız akşamlarda!
Kanı kardeş bildim
Sütür tutmayan, fütursuzluğuna
Canı ikiye ayıran
Cellat suratlı bıcagın, soğuk tutuşuna
İnkar besteler dilettim
Hava soğuk, zemheri
Buzda kayan ayaklarımın imansızlığında
Döndüm, gittim…
Kızılı damlayan kanca
Damardan aktıkça
Aktım senden…
Akacak kan damarda durmaz misali
Ayrılık vakti gelmiş aşk!
Yürekte durmaz sevgili!
26.01.2013 22:15
NURGÜL OCAK
5.0
100% (31)