Efendilerin efendisi H.Z MUHAMMET, sen yokken
Mevsimsiz açan güllere döndük efendim
Hele gelip kurtarsan bizleri bu yalnışlarımızdan
Gül kokulu yüzüne,yüzümüzü sürsek efendim
Bu ümmetin kötülüğün içinde koybolup gitmeden
Dünya hayatının esiri olup,ahiret hayatına göçmeden
Ruhumuz senin yolunda, huzur bulsun efendim.

Gökteki meleklere durmadan seni sorar oldum
Ne olur çık gel artık efendim,bu ümmetin seni arar oldu
Kalplerimiz çıkmaz sokaklar gibi,çıkmazları yaşıyor
İnsanlar nefsinin kölesi olmuş,başı boş yaşıyorlar
Yerler ve gökler bütün kainat yolunu gözlüyor
Gelde bitsin binlerce yıllık, bu hasretimiz efendim
Ne olur bizleri bu Dünyada yokluğunla terbiye etme efendim.

Biliyorum sen bizden hiç gitmedin daima kalbimizdesin
Ama yinede herşeyini çok özledik efendim
Nasıl anlatabiliriz ki, sana duyduğumuz bu tarifsiz aşkı
Her daim aklımızdasın, yakıyorsun alev alev içimizi
Rabbim nakadar da güzel ,eşsiz yaratmış seni efendim
Seni düşünmek bile, bizlere sonsuz huzur veriyor
Sana olan aşkımızı hiç bir alfabe anlatamaz efendim
Bu aşkın tarifi yok,sadece yaşamak gerek efendim,yaşamak...

Ufuk GÜNEY