İnsan bazen baharda ölür,
Yazın tam ortasında
Ya da
Bayram arifesinde…
Yanarak ölür, donarak ölür,
Evladının kucağında ölür,
Evladının elinden ölür.
Yaşlanıp ölür, gençken ölür.
Bazısı çok erken ölür.
Beklenmedik bir anda
Aniden ya da yavaş yavaş ölür.
Ama kimse tam zamanında ve yerinde ölmez,
Çünkü insan asla azla yetinmez.

Dört mevsime yakışı kalmaz ölümü andığında
ve hatta,
Ölüp giden bedeni olsa da,
Ebedi olan ruhuna
Fatiha okunduğunda...
Sonun başlangıcı avuç avuç toprakla gelir insana.
İnsan ömrü boyunca bilmez ki
Ayaklar altına alır
Geldiği ve döneceği yerleri…
Bu da yetmez,
Dibine gömer tüm pisliklerini,
Tam olarak,
Yaklaşık kendi gömüleceği kadar derine…

Düşünmekten ne kadar kaçınsa da
Aklından hiç çıkmaz.
Hatırladıkça korkar çünkü anlamaz.
Zaten anlamadığı ne varsa korkar.
İlkokulda öğretmenden, camide Allah’tan korkar.
Yatakta kadından, kadınsa erkekten korkar.
Anlamadığı ne varsa korkar.
Sivilse polisten korkar,
Sivil polisten zaten herkes korkar.
Dibini göremediği sudan korkar,
O sudan çıkan ne varsa yer yutar.
Soğukta donmaktan korkar,
Derin dondurucuda kışa erzak saklar.
Kar yağınca top yapar, adam yapar,
Çığın altında kalmaktan korkar.
Yüksek binalar yapar, tepesinden aşağı bakmaya korkar,
Çok yükseklerden hava atar.
İnsan bu! Beşerdir; şaşar ama
Ne olursa olsun ölür.

Normal şartlar altında yaşar,
Ona hiç yakışmadığı halde ölür.
Komedyense ya son şakasını yapar
Ya da en kötüsü,
Müzisyense şarkıları güzel olduğu için değil,
O öldüğü için çoksatar.
İnsan bu! Yeri göğü deler, yine de dilediğini yapar.

Bazen içi öyle yanar ki ölümü bile diler.
Ya gelirse diye korkar, yine de diler.
Bazense tak eder, kendi canına bile kıyar.
Dedim ya, insan bu!
Canı ne isterse onu yapar.
Az tohumla çok ekin ister,
Taşıma suyla değirmen dönsün der, ama dönmez.
Çoğu zaman değirmeni suya götürmez, işin kolayına kaçar.
Suyu değirmene getirir
Çünkü insan kaypaktır,
İşine nasıl gelirse öyle yapar
Ama asla işe gitmek istemez.

İpe sapa gelmez arzularının kırbaç seslerine vurulur.
Tutarsızlığına hiç bakmaz, mutsuz olur.
Mutsuz ölür.
İnsan bu, beşerdir ama bir türlü beşeri olmayı beceremez.
Karşısındakini suçlar.
Hatta “Ölse de! Kurtulsam” diye arzular.
Kendi sonunu düşünmez yine de arzular.
İnsan bu! Beşerdir; şaşar.