Eskiden gözlerinin kıyısından geçerdim
Tatlı bir serinlik, ıslak bir bakışla eserdi
Kirpikleri yalarken susuzluğumu
Acıkırdım o anda bir avuç ete
Çarpıntı, ter, telaş içerisinde toycana
Saliseler kalp atışlarımdan yavaş
Ve tarifsiz bir heyecandı
O zamanlardan aklımda kalan
İki kişilik kalabalıktık dünyanın orta yerinde

Biz ki güngörmüş geçirmiş sayardık kendimizi
Kaç ayrılık biriktirmiştik tanışana dek
Ve bu ayrılıklarla döllenmiş
Tohumlarla filizleniyordu ilişkimiz
Görmüyorken yarın ki bugünlerimizi
Kapılmamıştık henüz girdabına
Damağımızda kalan tadın
Dişlerimizin arasında bıraktığı
Derilerimizi bile emen bu kolonyalist hayatın

Sonra iki kişi
Milyarlarca kalabalığın içinde yittik
Ne ter
Ne heyecan
Ne döl...
Ne tohum, filiz, dal, ağaç
Biz iki kişi
Milyarlarca kalabalığın defalarca keşfettiği
Adı koyulamamış bir yalnızlığın yeni kâşifleriydik