Duman üflemekte bacalar
Gök kara, bulut kara, karga kara
Dalından uzanmış bir yaprak toprağa
Sonbahar kurmuş alarmı
Hüzün çalmakta
…
Zamansa her zaman ki gibi dakik…

Ne çok şey birikmiş söylemeyeli
Toplamak mesele, saçılmışlar
Her biri dilimin bir yerinde
Söylesem de anlatamam…
…belki de
Kelimelerin anlamları değişmiştir
Harflerin yerleri
Susalı kaç mevsim geçmiş
Suskun kalmak belki de en iyisi
Kulaklarım da paslanmış dinlemeyeli
Bir cızırtı frekansında sessizlik
Duyduğumdan değil kulak kabarttığımdan da
Sessizliğin resmi fısıldamakta gözlerime
Dinlemiyorum söylenmeyenleri
Sararmış sesler karışırken sonbahara
Sonbahar toprağa
Toprak sessizliği besler
Bir anne edasıyla
…
Dil lal olmuş
Kulak pas
Her biri unutmuş işlevini
Alarm hüznü çalmakta
Bir sonbahar aynı
Her zaman ki gibi
İşgüzar…

serkans