Aşkı Aslı iken yakan Mevla’ydı
Kerem’in külünde aşka göç/üm var
Gönlü yücelerden bakan Leyla’ydı
Mecnun’un çölünde aşka göç/üm var

Sular sevgisiyle aktı çağlara
Hicran ile hazan çöktü bağlara
Şirin için külüng çaktı dağlara
Ferhat’ın elinde aşka göç/üm var

Bir gurbet türküsü konar özlere
Türkülerle yaşlar iner gözlere
Perdeler kuş olur tüner sözlere
Aşığın telinde aşka göç/üm var

Yakar yüreğini nar eyler durur
Feryad-ı figanı ar eyler durur
Acep kime küsmüş zar eyler durur
Bülbülün gülünde aşka göç/üm var

Kadere darılan kendine küser
Terk-i diyar eden selamı keser
Yar şehrine kırgın yâd ele eser
Seherin yelinde aşka göç/üm var

Vuslat hayaline değilken emin
Bir kutlu düğüne kurdular zemin
Garibe kavuşan nazlı senemin
Gelinlik tülünde aşka göç/üm var

Kalbe dert tohumu eken kulların
Dertlerine boyun büken kulların
Hasret, gurbet, sevda çeken kulların
Dideler selinde aşka göç/üm var

Sevmekle sevilmek olmaz çabasız
İçimde yokluğun titrer abasız
Çocukken başladı göçüm babasız
Özozan dilinde aşka göç/üm var