2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1278
Okunma
Zamanla alışır insan gündüzleri kâğıttan gemiler yapıp
Çağlayan saliselerin arasında bırakmayı
Yeni bir güne ayak basma telaşı sanılır hep
Asılda değil bırakılan bende ki ben
Tek suçlu vaktin vakte direnememesi
Sürgüne benzi soluk bir düşünce
Kimsesizlikten döner sesi
Sadece bana…
Gecenin mihmanı ise uykusuzluk
Kimseyle konuşmaya tenezzül etmez
Kendisinden bir şey sorulduğunda
Karanlıkta odanın tavanlarına hüzne nakış işler
Düşlerim ateşli bir çığırtkan
Sıvazlar yaşanmamışlığın belini
Nereye saklanacağında hiç bilmez
Sırtımda yılların yükü gözlerimde inancı
Siyaha beyaza rest edip durur
Yusuf korkmaz (kizilkale)
5.0
100% (2)
Cevap Yaz