İnsan düşünerek sever..
Düşüncelerinde yaratır aşık olacağı kişiyi..
O aslında hiç bir şey yapmıyordur..
Belki düşünmüyordur bile..
Ama sen onu düşünürsün..
O sana düşüncelerinde ekmek verir su verir..
Düşüncelerinde doyurur aç ruhunu..
Sen alırsın ama o verir gibidir nefesi..
Saçını süpürge eder temizler en acı hatıraları..
Sen sadece düşünürsün, mutlu olursun..
Düşünürsün ve aşık olursun..
Abartırsın büyütürsün beslersin onu..
Umutla, hasretle, mutlulukla yoğurursun yarını..
Düşünürsün..
Düşündükçe seversin..

Sonra sorunlar çıka gelir ardı ardına..
Sen daha çok düşünür daha çok seversin..
Daha çok sevdikçe daha çok taviz verirsin..
Verdikçe verirsin..
Onurunu, gururunu, hayatını benliğini..
Karşındaki senden alacağı herşeyin bittiğini anladığı anda ise sen halen düşünüyor olursun..
Neden? Niye? Ne istedi de yapmadım? Neyim varsa aldı götürdü..
Kızma sen verdin ona herşeyini..
Düşünürsün..
Düşündükçe sever sevdikçe ölürsün..

An gelir..
Tutunabildiysen eğer hayatın bir yerine..
İnancın sağlamsa yaradana..
Zayıflasada bedenin,ruhun ama yine de diksen..
Düşünmemeyi öğrenirsin..
Düşünmedikçe yaşamayı..
Aptallığın cehaletin mutluluk verdiğini..
Hayatın düşünmedikçe daha yaşanılabilir bir yer olduğunu..
Son sözüm mü dostum?
Düşünme..
Yaşa..

Fikret İZGİ