Şüphem yok ya, aşkı kendi kendime,
Sora-sora sevdim amma yetmedi.
Şifa diye, yâr-i bütün derdime,
Yora-yora sevdim amma yetmedi.

Ses beklerim, cevap gelmez çağrıma,
Üç beş satır derman olmaz ağrıma,
Söz verdiği umutları bağrıma,
Vura-vura sevdim amma yetmedi.

Bir yıl gibi, gelip geçer zor aylar,
Kabuk tutar, yaram yine hep kavlar,
Onun için, şu gönlümde saraylar,
Kura-kura sevdim amma yetmedi.

Gönlüm tutkun, dünya ne ki gözümde,
Aşk ateşi yanar durur özümde,
Pes etmeden her verdiğim sözümde,
Dura-dura, sevdim amma yetmedi.

Çilem bitse yenisini katarak,
Diken olup, ben kendime batarak,
Yüreğime kördüğümler atarak,
Bura-bura, sevdim amma yetmedi.

Çoktan koptum, alçaklarla yüceyle,
Hemdert oldum, gündüzlerle geceyle,
Yalvar yakar, şiirimde heceyle,
Sıra-sıra, sevdim amma yetmedi.

O var diye, terk eyledim âlemi,
Öksüz koydu, boynu bükük lalem-i,
Ayrılığa, hüküm veren kalemi,
Kıra-kıra, sevdim amma yetmedi.

Ümran Çetin