Dilim lâl olurken senin yanında,

Sevgilim demeyi öğrettin bana.

Can olup dolandın kızıl kanımda,

Sevgilim demeyi öğretin bana.



Yarınsız günde’yim, dünü anmadan,

Aşksız bir anım yok sana yanmadan,

Yalansız, riyasız, boşa kanmadan,

Sevgilim demeyi öğrettin bana.



Seni tanımadan başka boyuttum,

Bildiğim ne varsa hepten unuttum,

Yatarken gözümü senle uyuttum,

Sevgilim demeyi öğrettin bana.



Herkes eğlenir de, bir ben gülmezdim,

Hayali resimler, çizer silmezdim,

Sevdayı tatmamış, aşkı bilmezdim,

Sevgilim demeyi öğrettin bana.



Bana eller gibi, durmadın öyle,

Mutluyum bir tanem mutluyum böyle,

Başka söze gerek var ise söyle,

Sevgilim demeyi öğrettin bana.



Bu aşkı ne kadar, benimsedin ki,

Ne kadar yürekten, içten dedin ki,

Cesaret vermekten, çekinmedin ki,

Sevgilim demeyi öğrettin bana.



Sana olan tutkum dünkünden beter,

Her azam bir bülbül, bir güle öter,

Başka hiçbir şeyi, bilmesem yeter,

Sevgilim demeyi öğrettin bana.



Ümran Çetin