Daha on dördünde sevdalı yaşım,
Henüz el değmemiş güller gibiyim.
Aşkıyla dönüyor, savrulur başım,
Rüzgâra kapılmış tüller gibiyim.

Gönül sakisinin elinden demli,
Dönüyor içimde, her şey gizemli
Gözümde şelale, kirpikler nemli,
Köpük köpük coşan, seller gibiyim.

Sevmek şehir bana, hayalim çarşı,
Kalbim söz dinlemez, dolanır arşı,
Gün batarken bile guruba karşı,
Seher vakti esen yeller gibiyim.

Masmavi gökyüzü, durgundur körfez,
Sahilde göründü, sevgili bir kez,
Depremler yaşadı ruhumda merkez,
Onu saramadım, eller gibiyim.

Pahası biçilmez onun azının,
Önünde oynarım, her dem nazının,
Firkat mızrabının, vuslat sazının,
Göğsünde inleyen teller gibiyim.

Her şeyi unuttum, maziyi sildim,
Sonunda on dört yıl bu aşka ildim,
Ben beni onunla tanıdım bildim,
Her gün yenisini beller gibiyim.

Ümran Çetin