Hep doğruyu sen bildin kabul etmedin selam
Yazdığım her satırı kusur sayar gözlerin
Bilmemek ayıp değil anlamazsın vesselam
Kır kalemi as beni belki doyar gözlerin.


Tebrik edip gönülden çaldırmadın zilleri
Sevgine ulu orta dahil ettin elleri
Tesellisi zor artık açtırmadın gülleri
Kır kalemi as beni belki doyar gözlerin.


Bilirim alay eder sözlerinle döversin
Emeğimi hor görüp yazdığıma söversin
Dost gibi görünüp de düşman gibi seversin
Kır kalemi as beni belki doyar gözlerin.


Kalbi kırmak çok basit iflah olmazsın gözüm
Hatalarımı görür bulurum elbet çözüm
Rahat bırak yorulma elbet vardır son sözüm
Kır kalemi as beni belki doyar gözlerin


Dur; ismimi zikredip ciğerinde soluma
Sus; kirlettiğin yeter gerek var mı zulüme
Bırak olduğum yerde çıkma sakın yoluma
Kır kalemi as beni belki doyar gözlerin.


Öğrenmeye azmettim sen yorma ciğerini
Düzeltilen her hece geçmez bir diğerini
Gönüller hoş olsaydı söylerdim değerini
Kır kalemi as beni belki doyar gözlerin.







Ayvazım DENİZ