Sensiz akşamlarıma inerken sessizlik ,duvar diplerinden
Suskunluğun ayazı yakar ellerimi ,yüreğimi
Haydi artık
Al Kaçkarlar kadar mavi umutlar heybene
Yola çık




Sapmadan sağa sola
Dalmadan acılara
Yasla başını yüreğime
Yola çık
Bütün dar sokaklar bana çıkar
Ve bütün ırmaklar önce sana sonra denizlere akar
Haydi ay yüzlü kadın
Al koynuna yıldızları geceden
Elektriği kesik gecekondum olsun tek adresin
Yansın şehrimin bütün ışıkları




Aydınlanınca sokaklar
Duyulunca geldiğin
Kurusun diller
Çatlasın dudaklar
Bilirsin hüzünlüdür çocukluğum
Bil ki sensiz gecelerde
Ne gelip geçen trenleri sevebildim
Ne de yüzümü yıkayan yağmurları
Ve ne de sensiz açan çiçekleri
Haydi yola çık




Kaybedersen yolunu
Ayı saklayan bulutlara
Islak kaldırım taşlarına
Ve çöpçülerin süpürmeye unuttuğu yapraklara sor
Korkmadan, düşmeden umutsuzluğa
Vuslata erecek gibi
Çık yola




İnan hiç yük olmayacağım sana
Ne olur bir ana selamıyla gel
Öp yanağımdan
Gel
Belki bu son görüşün
Belki sana son bakışım
Belki de ellerini son tutuşum
Yada belki de buklelerine son dokunuşum
Bir gün kurursa içinde kızılağaçlar
Dön yüzünü karlı yüreğimin doruklarına
Dön ki ne göreceksin




Ağlama ama
Ağlarsan da
Gözlerinde kalsın yaşların silme emi
Sakın silme
Ve hiç çıkarma aklından yaşadıklarımızı
Yeter artık Hızır
Gel
Ve tut bu aşkın ellerinden
Al elimden kalemi
Ve kan damlayan zehir zemberek sözcüklerimi
Haydi ay yüzlü kadın
Hızır ile yola çık




Yoksa bu akşam gelip uzanabilirim yüreğinin içine
Ya da gömülebilirim kendi yüreğime
Gel artık
En azından garip olmasın ölümüm
Çocukluğum gibi
Ve bari bundan sonra





“Pencereni geniş yaptır

Yüreğine güneş dolsun

Karanlıkta kaybolursan

Sığınacak yerin olsun ”( Y.HAYALOĞLU)