Şimdi sen kollarını dağların omuzlarına atabilirsin ancak
Biliyorum bir orman kadar üşüyorsun şimdi
Ayrılık rüzgarlarıyla
Zehirli çiçekler açıyor dallarında
Şimdi ne konabileceğin dallarım
Ne de yüreğini serinletecek yapraklarım var artık
Bir gök gürlese şimdi
Kanar yüreğin
Kanatır içimi
Off offf...



Her sözcük dilimin ucunda küfre dönüşüyor şimdi
Konuşsam cinayet sayıyorlar
Sussam suçlu
Susunca katloluyor insan biliyor musun?
Susuyorum şimdi dudaklarımı kanatırcasına



Kurudu kuyuların suyu
Boşa çeviriyoruz çıkrıkları
Gittiğinden beri kurudu Fırtına
Evde kalmış kız memesi gibi
Görmeden mürüvvetini


Ey koca Karadeniz
Biliyorsun ki şimdi ben durmuş bir saatin akrebinde
Yalnız bir çığlığım
Söyle şimdi
Sana içimi dökmekten başka
Ne gelir elimden


Çoktandır uzaktayım hayattan
Bilmiyorum ne vardı senin ellerinde
Ki
Tutunca tutunuyordum hayata
Oysa bu şiiri sevda türküsü olsun diye yazacaktım
Ve şimdi anlıyorum ki
Eski bir sevgilinin öldürdüğü
Yeni bir sevgiliye hayat vermiyormuş
Birilerinin ardında bıraktığı ceset
Başkalarına hayat olmuyormuş
Bil ki iyileşse de tüm yaralarım
Bir tek sen kalırsın


Ve ölünceye dek debelenir içimde yaşamak
Ama korkma seni daha rahatsız etmez artık
Çünkü bendedir bundan böyle güllerin mezarlığı
Oysa annem söylemişti dayanamazsın diye
Güvercin düşerken yüreğinden
Bundandır her yerimde bir ur’un çıkması
Bundandır kangren oluşum her güvercin gördüğümde
Oysa aşk bir yalandı
Bir anıtıydı yalanın
Ki onu yontan bile bilemedi bunu


..................
..................
Hadi ya
Sağ ol mu diyorsun hâlâ
Solu olmayanın sağı olur mu
Yine de sağ ol diyorsan
Ben de gelecek günlere başsağlığı diliyorum



Haydı Fırtına
Ağlayalım
Ağla
Çağla
Ve beni aşktan yarat