Saatin her sabah yabancıladığım
Sesi çalıyor odamın her köşesinde,
Akşamdan kalma direnişim boy gösteriyor
Yine her sabah mutlak yokluyorum
Yatağın bir bölümünü,
Yoksun yine..

Bir bardak kahve diyorum
Getirir beni kendime, dolduruyorum
Hep yaptığın gibi
Bir yudumla açılışı yapmanı bekliyorum
İçemeden soğuyor..

Dolabımı açtığımda her biri
‘’ben değilim’’ dercesine bakıyor sanki
Eşleştirmeye çalışıyorum
Arkadan sesin yükselsin yine
‘’şu ikisi’’ deyip göster bana
Demiyorsun ya, ne giysem yakışmıyor..

Biliyor musun? Alttaki eczacı teyze de
Gittiğini söylediğimden beri artık selam vermiyor.
Gelemiyorum kendime ve
Gidişinin bedeli çok ağır geliyor..

Yolda ilerken defalarca bana gelişini görüyorum
Yaklaştıkça nasıl sana benzemediğini anlıyorum
Bir kendimi, halimi anlayamıyorum ya
Birde beni şu hale koyan seni..

Uzun geliyor kış günleri, çok sıkılıyorum
İş arkadaşlarım yemeğe beni de davet ediyorlar
Kafa dağıtmak değil mi mesele, gidiyorum
Bir benim yanımda duran sandalye boş
Sol tarafıma dönemiyorum..

Evde her şey bıraktığım gibi, samimiyetsiz
Senin elin değmemiş yine, anlıyorum
Mutfaktaki yemek küf tutmuş günlerdir
Umrumda mı? Soğuk yatağıma tekrar uzanıyorum

Ve
Saatin her sabah yabancıladığım
Sesi çalıyor yine..odamın her köşesinde..