3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
2041
Okunma
Güzel bir muhabbetten yüzüme kalan.
off çekiyor içim
dışım sessizce teskin bağında
kabullenişin vaziyeti buruk karşımda
ağlayan bir çocuğu gizledi nasihatine
yokken çınlatıyor kulaklarımı gülüşü
inleyen bir seyir
"Hiç takdir etmedi bile" dedi
ve an ki
öldürecek hiç kimsem kalmadı.
vuruyorum şimdi defterine harfleri
dilim şiddete meyilli bu günlerde
sövgü provalarından kaçıyor
terbiyeliymiş hanım efendi
Neyzen’le protesto ediyorum
noktalarımı bana satan elleri
"İşte çocuğum
aynı kanı taşıyorlar" dedi.
çok değil iki yıl evvel
liberalsin mademle azarlıyordu beni
kız mı kırk lira mı abi
derken ele verdi kendini.
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz