Kaybolduk biz bu şehirde
Var mı ki haberin
Bir kadehlik işi var buğunun
Teli teline eşi var beklentimin
Yüreğimin oyunu beynimden sahici
Bakmasın ellerin, acı ki biliyorum
Duyuyordun bordo rengini

Hangi rüyadan aktın
Şiddetin hali malum
Gündün koynumda karanlık
Ve hain gülüşlerinde aksak
Bir de serseri cüretin
Gitmeyi bilmeyen yarim

Gelmelerde farksız bu sayfa
Tüllerde şahin kalım
Bir oluş yolcusu
Kalın ağaç gölgesinde dümen
Mahzun dediğin bilyeler
Parmaklarında yabancı

Neden biliyoruz eğreti bu renkler
Köylü zevklerde benim hakkım
İlle de oryantalist
Tanrım yanıt ver!
Yalnızlık kimin tekelinde
Bu ne nezaketsizlik böyle
Ruhum şu parçada kaldı
Eksik mi diye endişeli hep
Çocuklar mesafeli her an
Halbuki şeker kağıtlarından gemilerde
Otoriter saatlerim benim
Mistisizm bırakmıyor yakamı burada
Her gün söyleniyor hoparlörden
Bir nefes kulaklarında fani
Kim sonlu ki?

Bütün ölüler kan ağlıyor
Ve ben hasretle baş edemiyorum bazen
Bilmeden yazıyorum esrik kelamlar
Hakim şükürler koyda şeffaf
Mor ile kırmızı uzak renkler gerçekte
Ben öyle diliyorum ılık bir dakikada
Kahve rengi çizgilerden nasıl olur da bahsetmem
Ama sen asla sesli okuma bu sözlerin ezgisini
Kurtaramadığım bir kadınsılık içlerde
Dedi ki
“Mutluyum, mutlusun, mutlu!”