Elini ayağını öpeyim sus!
Hangi kitaba sığıyor, kitapsız…
İnsaf yoksunu insafsız…
Yeter çiçeksiz baharlara mahkum ettiğin
Başına buyruk hareket etmek
Hiç yakışıyor mu sana?

Sus kalbim
Tıkanan kulaklara bağırmak nafile
Nefsin hükümdarlına son verme vakti
Belki de çoktan geldi geçti

Sus kalbim
Sukut et ki zengin olasın
Ya ümittir, ya zehirdir dilinden dökülecek
Paha biçilmez aşkına bir tek sen inanıyorsun
Belki de kendi kendini kandırıp yanılıyorsun

Sus kalbim
Dibi tutmuş duygular
Burnumda yanık kokusu
Buna rağmen hala “seviyorum” diyorsun ya,
Şaştım kaldım doğrusu

Sus kalbim
Sen karışma bu işe!
Onlarca yanlış silemiyorsa üç beş doğruyu
Bu iş aşk denen hilebazın oyunu

Sus kalbim
Emsalsiz duygularını oyuncak etme
El oğlunun vefasız yüreğinde
Neyine yetmez bir kalem birde kağıt
Ne kadar da meraklısın çekmeye ağıt

Sus kalbim
Elini ayağını öpeyim sus!
Artık yeter...
Pişmanlık acısı aşktan daha beter.
Beni rezil etmek mi niyetin?
Bilirim…
Oldum olası beni sevmedin

Sus Kalbim
Sen sustukça kalem konuşur
Niye bu kadar şair var sanıyorsun
Kalplerin çığlığını okuyorsun
Hatice ÖMRÜM