Keşke hiç büyümeseydim
Keşke
Hep oyuncağım kucağımda kalsaydı
Umutlarım gün be gün tükenmeseydi
Keşke annemle babam ölmeseydi
Beni koca bir boşluğa atıp ta gitmeselerdi
Keşke hep oyuncağım kucağımda kalsaydı
Avuntuların arasında
Yalnızlığın avuntusunda
Ben gene çocukluğuma sığınıp
Öylece büyümeden
Yaşlarımla birlikte
Kalakalsaydım keşke

Alev ,alev
İçimde bir şeyler yanarken
Bir telaş kaplamışken bu koca şehri
Her şeyi yakıp
Kendimi un ufak edip
Keşke silebilseydim
Yetişkinlikteki kırgınlıklarımı

Keşke hiç büyümeseydim
Annem yine kızsaydı bana
Yemek yedirmek için koşsaydı peşimde ardı sıra
Ah çocukluğum
Yeşermiş umutlarımın çağı
Gözyaşlarımın arasında kalan tozlu kahrolmuşluğum
Ah çocukluğum

Keşke hiç büyümeseydim
Oyuncağım hep kucağımda kalsaydı
Keşke annem yanı başımda olsaydı
Sarılsaydım
Tüm korkuları bir kenara atıp
Soluk soluğa
Korkmadan yaşasaydım

Şimdi
Elimde ne bir oyuncağım
Nede geçmişten arda kalan anılarım kaldı
Sildim belleğimden neyim varsa

Avuntular arasında yaşamak
Kendini geçmişle var etmeye çalışmak
İçimi yıllardır çok kanattı

Ah, ah
Keşke hiç büyümeseydim
Bu yıkık
Bu bitmiş dünyamda
Keşke hep çocuk olarak kalsaydım
Peki ya siz ?.
Hatice AKANSU