İŞTE BEN BUYUM
Ne hesabını veremeyeceğim günüm oldu.
Nede vicdanımı lekeleyen bir geçmişim...
Ne hissettiysem onu söyledim, onu yaşadım,
Yaşadığım bir tek andan bile pişmanlık duymadım...
Asla keş kelerim olmadı....
Hiç bir zaman kendimle vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadım.
Karşıma bazen gerçek yüzler , bazen sahteler çıktı,
Ama olsun ben yinede sadece hislerimle yaşadım.
Asla sevmediğim birine seni SEVİYORUM demedim,
Yada asla birini severken karşılığını beklemedim...
Dostluğuma değer biçmedim, sevgime ise hiç bir zaman sınır çizmedim...
Sevdiysem sonuna kadar gittim,
Bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim.
Bazen çok kırıldım , bazen belki de kırdım...
Ama hata insana mahsustur dedim,
Affettim af diledim.
Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim...
Onlar belki beni saflıkla yargıladılar,
Belki de içten içe sinsice güldüler...
Ama asıl unuttukları şuydu... BEN aldanmadım...
Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar.
Bir insan kaybının ne olduğunu bilmedikleri için,
Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için...
Oysa ben hiç insan kaybetmedim...
Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar,
İşte bu yüzden FAHİŞE GÖNÜLLERİN KAHPELİĞİ KOYMADI BANA*
NİKRİZ RÜYASI