Aç kollarını , sıkı sıkı sarmak için varıyorum,
Hayaldin, hayalet oldum sana geliyorum çocuk.
Od’unla özümü köze döndürdün,yanıyorum,
Amâ olan gözlerim açıldı.Seni görüyorum çocuk.

Masallarda böyle başlamaz mı ,bir varmış bir yokmuş,
Sensiz yaşamak,senle ölmek inan çok zormuş çocuk.
Hayat denen bu illetten,el ayak çektim milletten,
Yüreğimde ferman,dizlerimde derman kalmadı beklemekten ,çocuk.

Bekleyecektim dedim,bekliyorum da sözümü unuttum sanma,
Aradığın da ,sorduğun da iyiyim dersem ,bana kanma çocuk.
Senin için her gün dua ediyorum Allah’a,ben yandım sen yanma.
Çare yok derdime,ancak dermanı buldum o da sensin be çocuk.


Artık aldırış etmiyorum acılara ,aksine hayata gülüyorum,
Biliyorum sen daha zordasın ve uzun bir yoldasın çocuk.
Göremesem de ,bulsam da bulmasam da seni seviyorum ,
Nur’umu , nar’a döndürdün.Senin için ölüyorum çocuk.


Ahmet SIRDAŞ
07.01.2013 Pazartesi
KÜTAHYA