Alıştıramadım kendimi sensiz olduğuma.
Bir kahpe feleğin içinde kendimi bulduğuma.
Izdıraplığın içindeyim
bu sensizlik için kendimi yolduğuma...

bir çıkmazındayım yaşamın ,
nerden dönsem bilinmezlik,
kaybuldum yaşamı sensizliğe...
gömüldüm içine haraplığın...
bir bataklığı yaşamda takılı kaldım.
kederin oltasında kıvırıIan ,
bir balık gibi başka bir yaşama saldım..

şimdi gizli bir köşe başında ağlama modundayım.
bir küçük umutta bile
Yaşamaya sarılan bir yol hatındayım..
Alıştıramadım yokluğuna kendimi.
alıştıramadım sensizliğe ,
ve bu denli çaresizliğe bendimi ...

hep uzaklarda olacan biliyorum ,
ama ben sana birgün sarılacam diye gülüyorum.
oysa dönülmezlik bu biliyorum
ve sen bensizsin ben sensiz
ve sana ulaşamıyorum diye ölüyorum..
şimdi başkalarının yanındasın ,
kendimi inandıramadığım kadar
yorgunluğundayım kederi yaşamımın..

inandıramadım kendimi mutsuz oluşuma .
her seni düşündüğümde kendimi ağlayarak buluşuma..
susuz bir gül gibiyim iste kurumuş halde soluşuma...





..