siz ey zaman!
ben robot değilim ki neden her gün pasımı alıyorsunuz
makineleşmiş bir dünyaya sadece geçerken uğradım
zaten iki kadeh rakı içip
bir ömre b/akıp çıkacaktım
hem âşık olmayı da ben istemedim
onu o gün karşıma siz çıkardınız




oysa ki bir tutam nefes almak için yola çıkmıştım
yol kendinden çıkmış nerden bile bilirdim
bu coğrafyada yollar taşlı
taşlar baş yarma kıvamında
basmayın imanıma yanarsınız ha
göz bebeklerime kadar sevdalıyım
beni de ötekileştirdiklerinizden sayınız





son kullanma tarihi geçmemiş bir mutluluk istemiştim
garanti belgesi de olsa fena olmazdı hani
kendimi yarına ertelemiştim
bütün gitmeler acı, bütün insanlar fani
aşk ; bedeni uyuşturan platonik karıncalanma hali
ayrılık ; dikkat yağlı boya yaslanmayınız
bütün gardırobum tiner kokuyor şimdi
siz anladınız






utangaçlığın aynası
göstermez her zaman masumiyetimizi
unutkanlık çare olmamıştır taşıdığımız pişmanlığa
(Şair burada günah çıkarmakta)
şimdi
günlerim çarmıha gerilmiş bir semavi sancıda
ruhuma giyotinler bilemekte büyük adamlar
b/astılar bilincimi artık çok hayasızım
adımı bile unuttum
beni günahlarımla hatırlayınız




Arzen A T A