Ben bir tiyatroda doğmuşum
Çamurlu bir sahne , aylardan Mayıs
Sığırcıklar sufle vermişler anneme
Ikın, ıkın, ıkın
Irgat lazım dünyaya



Ormanlar şarkısını tekrarlamış
Biz tahrip edilmiş bir doğanın kaleleriyiz
Yıkıla yakıla harf olacağız elinizde
Sobaları tüten evlerin h’isler korosundan
Okudukça y’anmayı seslendireceğiz size



Büyüdükçe küçüldüm ağaçlar ülkesinde
Isındıkça soğudum kendi kimliğime
Allah! Allah!
Bu nasıl bir tragedya
Salyalar akıtarak tekrarladıkları h’içliğin
Kurşuna dizilişini izliyorum
Sahne ,domates ölüleriyle dolmakta




Sanki annem beni doğurmamışta
Kusmuş ; mayın tarlasına...
Üşümüş metallerin dansa kaldırdığı kavalye gibiyim
Döndükçe ,parçalanmış bir geçmiş görüyorum aynada



Ah anne
Neden Mayıs
Neden bu sahne mesela
Unutmak diye bir kuyuda doğursaydın ya
Hiç değilse ip beklerdim, bir umut...
Kendimi bağlamak için hayata.

Arzen Ata