Mutluluğun düştü bahçemdeki dala…
Bembeyaz yağarken gökyüzü
Tenim üşüse de hayalinle ısınıyorum
Gözlerin kalbime doğduğu günden beri
Kelebekler göç eder içimdeki yerine…
…
Bir hüzün değse yüzümdeki çukura
Aldırma, senin bir busen kadar kısa sürer
Hüzünlerim girer mutluluk kılığına
Sana doğru yelken açar kar taneleriyle
…
Sensizlik buz gibi değse de tenime
Avuçların da ellerim gelir aklıma
Yokluğunda böyle ısıtıyorum yüreğimi
İşte! bunun için pes etmeden yaşadığım
Sabret sesi nefes olan yarim…
…
Tadına sen değdin mutluluğun
Estikçe vuslata dair rüzgarlar…
Üstümde bir ışık gönlümde hep sen var
Sensizliğin her harfine bir kurşun sıkarak
Yokluğunun gecesinde seni demlemekteyim
Güneşin bulutlara sarıldığı bir gün doğumunda
Mesafeleri yakın edeceğiz seninle
Ve KAR düşmüş kirpiklerimizi birlikte sileceğiz…


Rasim Yılmaz