Hani vardır ya göçmekden korkan kuşlar
yazı beklerken ayazda tir tir titreyen
sonbahar gelse bile
uçmaya cesaret edemeyen …

vardır ya hani boynu bükük kediler
balıkçı yanında aranan
sahipsiz olsa bile tezgah
elini uzatıp kısmetini çekemeye cesaret edemeyen…

hani vardır ya
yada
vardır hani ya
paradigmalar..

ayazdaki kuş misaliydi aşk
tekrar sevmekden korkan kalp
ıssız düşüncelere tutkun
yolda bırakılsa bile
bir umut peşinde
maziyi düşleyen cüretsiz nefs…

her şeyin donuklaştığı anlar sahnesi
renk vermeyi unutulan film şeridi sanki
sessiz sinema tadında
ortası siyahla beyazın
yağmakta nazlanan
gri bulut melodisi semada
sıkar güya nefesini
lütufdu
bir damla yağmuru esirgeyecek ya…
demsiz çay solukluğu
akıntıya kapılmış gemi kadar
biçare
Vakit geçsin diye yaşar gibi
Girdapta
Alalede yaşantı…

yazgısını doldurmak için alınan nefes
Hazan sahnesine asılı kalmış düşler
ötedeki mevsimin farkına varmadan…
usanmış duvardaki saatin yelkovanı
tereddütde yorgun lahza..

Sonbaharamı rastlarki hep gidişler
yada sonbaharmıdır hep tükenişler...

sanmaki son gidensin
bil ki
kuşlarda gitti senden sonra...