Selam olsun sana, ardına bile bakmadan giden yar,
Zehir olsun bana, adını zikretmeden geçirdiğim yıllar,
Tomurcuklar açıyorsun, her gün seni söküp aldığım içimde,
Ben yorul samda, sen her defasında tekrardan doğuyorsun günüme,
Canımı yakan beni ortada sahipsiz bırakan yar..
Sen bilmezsin ama birkaç defa ölürmüş insan, ben senden sonra çok kere öldüm yar,
Bunu mu öğretecekti önce baharı seni seviyorumlarla getirip, sonra hoş çakallara sığdırıp, karın kışın ortasında bırakıp gidişin,
Adın batsın yar,
Canın çıksın,
Ne bileyim işte, en azından sende benim gibi yanasın…
Hüzünlü bir şiire mi verilecekti adın,
Gerçi dedim ya, adın batsın,
Bana yara oldun başkasına yar olmayasın..
Anlam veremiyorum ben böyle acılar içerisinde kıvranıp, yokluğunu yorgan altında yaşarken senin beni umursamayışına..
Allah aşkına, tamam gittin kabul ediyorum ama bilmek öğrenmek hakkım değil mi ?
Sen beni hiç mi sevmemiştin ?
Gerçekten, ağlamadan soruyorum.
Gözüme sigarının dumanı da kaçmayacak bu sefer, söylesene be,
Söylesene, Allah’ın cezası sen beni hiç mi sevmemiştin..
Neden susmaların ?
Ben seni çok sevmiştim,
Ben seni çok seviyorum.
Kalbime en şiddetli depremleri yaşatan seni nasıl unuturum ki..
Çağlar Öcal