.





Yaptıklarımızın bizi rehin alması ne kadar da adil
taşın inciyi kırmasına şaşırmaması bilgenin
ve kanın pompalanması gibi damara
neyi olumlayıp sunacak olsa altından bir ölçekle kalbimiz
tam tersini güçlendirecek bir şeyler oluyor olacak da

Buğday başağı gibi dağılıyoruz her yere
Ken’an’dan kardeşimiz gelir ve kisrası eğilir belki umut ülkesinin
belki imana gelir göğsümüzde çatlayan bu nehir
ve bed duası tutmaz abdal bir gezginin

Çünkü olağandır her ânın tehlikelerle dolu geçmesi hayatta
fırsatlar doğurması kıyamın
belki korkumuz azalır karanlık yanlarından su perilerinin

İyiler… Yeni çıtlar çıkarır daima içlerine dönük
içine dönük de çoğalmaktadır bazı şeyler sevgilim
demir öylece bükülür
kor ateşler kalbi sarınca, tutuşunca güz…
Söylenecek söz dilde durmaz tel tel dökülür

Dönmesem! Dönmesem hiç bir gidişten sevgilim
Sana doğru gitmek bu benzemiyor gitmenin kendisine
içimizde yığınla gitmek arzusu
yer değiştiriyor güneş, incecik bir kavisle
yüzlerce kez doğuyuz
üstelik
tek kelime söylemeden yıllarca susmak kolayken
bir merhabayla gürültülüyüz

Yoksa anılarımız
göz göze değilse muhabbet, sesimiz ağrılıysa
ma’dem selamdan daha değerli bir şeyimiz yok
ey sevgili
ey iyilik ve güzellik
birbirimizi sevebilmek için, hiç bir menfaatimiz de yok









.