kordan esaret yalamış iki asi bilek
çıplak ayaklı köy çocukları titrekliğinde
yalın ve saydam iki cümle
sonra bir kendini oyalayış
murada erdiren kerevetler yasaklı
paslı bir intihar taburesi gibi soğuk...




gece yalana açmış yetim yıldızlarını


ay;
kendini yakamoza yasaklamış




kandırıyorum kendimi
kalbimi terbiye etmek ne de güç bilsen...


iyi şeylerde olacak diyorum


yarım yamalak karalanmış çalıntı bir nüshada
satır aralarım ağzına kadar gam,adın zulamda





artık sıra bende
ağlama sırası bende şimdilerde
hazırım kabuğumdan hunharca sıyrılmaya
korkup,gülüp birazda kendime
gökgürültüsünü vurup sırtıma hazırım acımı ürkütmeye


garipsi bir keleşe döneceğim yüzümü
vurduracağım hakkım olmayan yanımı bile isteye



göreceksin ölmeyeceğim...


zamanın kırbaç gölgesinde
içerden seveceğim birazda seni
karanlıkta bekleyeceğim başa geleni
sefil hayatımda bir ben zarar göreceğim

beni göremeyen sen sessiz yaşlanacaksın
gökkuşağımı kuruma bulayan bu sessiz kumsalda
tek başıma parçalayacağım adımlarımı
şehrime kar yağacak
sen hep kendi şehrinin yağmurunda ıslanacaksın





hazır mısın benim gidişlerime



dokunmayacağım adına, kokuna,sevdana
azad olmayan canıma


yine ölmeyeceğim ben
belimde rüzgar dalga tutacak
saçlarımda ayrılık kokusu

kendime döneceğim kaçtıkça
avuçlarım parça parça
içlerinde kan

kendimdim yine beni bana usandıran...


ölmeyeceğim biliyorum



ısrarla sökeceğim dilimden
susa susa öğreneceğim belkide kimbilir

bu odanın soğuk duvarlarına gülerek dayanmayı
zamanla öğreneceğim belkide





GG







...