Bırakmak lazım bu gönül işlerini
Hep mi çakallar ovaya iner
Hep mi kuzu yemdir kurdun dişlerine
Bu hayatın dibi nerede
Çomak sokacağım içine...




Bu kadar kolay mı yaralamak kalbi utanmaksızın
Hiç mi sızlamaz gönül defterinin sayfaları
Kirlenir daha yere düşmeden
İnsanlığın sütümü bozuk
Seveni hırpalar düşünmeden.




Bir lokma ekmek alıp versem kediye
Teşekkür eder elimi yalayarak
Peşimden ayrılmaz bir süre başını okşasam
Kovmadan gitmez kapımdan.
Hayvan kadar değer bilmeyen
Hayvan kadar sevilmeyi haketmeyen
İnsancıklar yordu beni
Katletmek geliyor hepsini içimden
Ceza yemek önemli değil de
Değer mi katil olmaya
Ya sorsalar içeride bana
Suçun ne diye?

Adam da öldürdüm diyemem
Yok ki....




Be hey yoldan şaşan yolu aşan
Başına her işi açan
Yoklamada buradayım deyip
Teneffüs aralarında kaçan
Ar nedir bilmeyen
Utanmanın sınıfını katleden
Gönül hırsızları
İçimden geldi müsaadenizle

Tükürmek istiyorum yüzünüze...








Ayvazım DENİZ