Bir sinemanın önünde
Belki bir iskele üzerinde
Bir bankta
Birden büyük
İkiden küçük her yerde
Bir insanın
Ötekini beklemesi mümkündür

Köşedeki kestaneciden kestane satın alıp
Kese kağıdında üşüyen ellerini ısıtması
Terleyen avuçlarını
Birbirine sürterek
Nem oranını azaltması da olacak iştir

Gelmeyeni düşünüp
Düşleyip hatta
Cebinden çıkardığı fotograflara bakarak
İç geçirmesi de görülmemiş şey değildir

Sürekli saçlarını tarayan,
Gözlük camlarını silinmekten helak eden
Kendisine çeki düzen vermeyi deneyenler de azınlıkta sayılmazlar

Türlü türlü bekleyiş vardır da
Beklemeyi beklemeye ne buyurulur?

Başlayanı beklemek
Biteni beklemek
Gideni beklemek
Hiç gelmeyecek olanı beklemek dahi imkan dahilinde
Peki ya beklemeyi beklemek?

Aslında en sadık bekleyiciler,
Beklemeyi bekleyenlerdir
Zira onlar
Yaşadılar yaşayalı
Hiç beklenmemişlerdir
Ve de bilirler
Hep öyle kalacaklarını...