heyula vaktidir şimdi adın
konduğunda kulağımın ökçesine
alacaklı yazılmış tek borçlu!
veresiye defterimde
ben kopmuş keman teli
sen cambaz ses tellerimde


belki hiç görüşmeyeceğiz bir daha
sildirip âşina kokuları hafızalardan
sobelenmeyecek belki hiç
iki gölge boyu mesafede, kamusal alan izlerimiz
aynı mekanda irislerimiz
aynı enlemi paylaşmayız bir süre hallederiz
belki başarırız
veririz imtihanı
vareste durmayı anılara bu saatte
sen sökersin vicdanının cüzdanından
ben de hiç aldırmam kim derse
sığındığın tüm kimlikler sahte

bence beceririz!


bir perhiz olur bu
yaşam ağrılı, ölene dek
zorlanırsak
dağıtırız münasebetsiz ortamları
kalın makyajlarla örteriz
payanda ederiz muhalif mızıldanmaları özlemlere
tarifeli seferler düzenleriz kendimize yorgan arası
ben öksüzotu olurum saksıda
sen zamansız açan kasımpatı



sen azat edersin bulutları
ben bahçesini talan eden bahçıvan
’emir demiri keser’deriz
bir kere yalan kurarız saati
kıyarız, öldürürüz kuşları
târize dalmış olur bir kere yelkovan
birimiz secde olursak birimiz kıyam


hem kimse yadırgamaz
bir kafes bağırırsa;

hadi git
beni yalnız bırak kanarya!



olmaz deme
hani insan en kolay
hiç kabullenemediklerine kanar ya!..





ToprağınSesi




.