birazdan havalandırmaya çıkaracağım seni
nefessiz bırakıp ciğerlerini
iki çeyrek mahmuz sonra tamam
tam gözlerinin üzerinden süzülerek geçecek atlılar
boğulacaksın birazdan
dökeceğim dişlerini
sereceğim cilalı bir bardağın dibine
hiç duymayacağım bile
eski günlere düşerken başın
eskicilere satacağım yine naaşını
ya da bir duvara
sevmek hurafe
hurafe...



sessiz duracaksın bu kez gözlerimde
büyük bir katedral ikonu gibi
kimseyi almayacak gözlerim senden başkasını içeri
ellerinde tansiyonu sıfır kurumuş bir buket olacak
yüzünde volümü yüksek bir kahır
gömülürken toprağın sesine
yanakların yanacak eteklerin
öğreteceğim sana
ölmek emisyonu sıfırlamak
yaşamak hayatla sek-sek


kızdığıma bakma
hatta affet olur mu
biliyorum bir tek sen aldatmadın beni
bir tek senin dudaklarına başka dudak değmedi
bense hep efkârlı anlarımda hatırladım
her fırsatta kopyaladım seni!
ne rom(a) kaldı kandırmadığım ne absolut denen meret
ne vazgeçebildim vehametinden ne kırabildim esaretini
borçluyum aslında sana
dilime doladığın cesaret
yüreğime pompaladığın ahenkten sebep


çok sevdim ben seni çok
hep çarptın beni sarhoş ettin
ne zaman yanaşsam kireç dudaklarına
yarı ölü uyanırdım ayak uçlarında
ama sen hiç göremedin duyamadın
direndim hep
tükenmeden görme duyma naralarımı


affet beni boz beyaz dudaklı kadın
affet yürek çarpıntım
affet büyük r a k ı m!

hadi yine dudakları tokuşturalım

y a r a s ı n !..



ToprağınSesi