Her insanın unuttuğu yerde ölsek
Daha diri bir hüzünle
Mesela sokaklarda bir kaldırım taşı gibi senelerce

İçimizdeki kuşku
Kanatlanmış deli hastaneleri misali maviye dönüşse
Yunus diliyle daha da insanız diyebilsek
Her dudağın ıslaklığından ilham damlasıyla
Sonsuzluğun şiirine dönüşsek
Bir masaldan uzaklaşır gibi
Vedalaşsak tüm gerçeklerle


Hani adımız buluşmak olsa cümlemizin içinde
Okşayabilsek yüz nakline maruz kalmış tüm yaşamları
Gecenin üçünde beşinde
Bir ekmek fırınından yayılsak yoksulluklarımıza
Alın terinin berraklığında
Masum kalabilsek

En günahkârların bile kucaklanabileceği
Bir zaman doğsa
Tepelerin ardına koşan çocuk seslerinin yankısıyla dirilebilsek


& Dilim daha bir fazla kanıyorken &


Vatan sevdasıyla nöbet tutan bir asker miğferi kadar ağır
Dokuz ayını dolduran ceninin hürriyeti kadar hafifleşebilsek
On iki ayın da kutsal olduğunu
On iki ayın da özgür olduğunu
On iki ayın da tabiata ve insana ait olduğunu öğrenebilsek

Ömrümüzün kostümünde sökükler
Çırağın mağrur baktığı şafak kızıllığı kadar terzinin iç sesiyken
İpin ve yumağın tılsımında
Makasın pervaneye mahkûm öpüştüğü ikiz tarafıyla
Her şelalenin gür bir o kadar da aciz kalacağını
Yatağını yitirmiş suyun kaderini ressam gibi çizeceği renklerin
Keşfedilmemiş akacağını görebilsek
Bilsek
Çıplak hayvanların bile vicdanı hürdür tabiatında


Soyunsak çıplak kalmışlığımızdan
Her insanın unutulduğu yerde ölsek
Bir sokağın çıkmaz kalmışlığında dahi diri bir hüzünle
Hissedebilsek
Çok yakınız ve çok uzak
Çok yakınız ve ayrılıklar da göz bebeklerimizdir aslında
Birbirimize baktıkça tozlu yollarız, birbirimize körleştikçe kısalan
Hüzünleriz, hissedebilsek


& Dilimin şiirleri sağırdır duymadığın zaman &


Sesim sestir sessizlikte
Yine de korkuyorum sadece kendi sesimi duymaktan
Sevişebilsek duvarlar soğuk
Ağlayabilsek duvarlar soğuk
Aşk bir ninniyle başlıyor, gözlerimiz kapalı
Hissedebilsek…











.