25
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1704
Okunma

Hiç bir şey değişmedi
Bu kimsesizler sokağımda
Hala gözüm yaşlı çöpleri karıştırıyorum
Bir lokma sevgi için..
Kokladığım her tiner poşeti
Eski tadından uzak annemin
Ama sarmalıyor beni hayal rüzgarıyla
Bir evin kapısına çöküyorum...
Çapaklı pis gözlerimi
Açılır mı kapısı diye kırpmıyorum bile.
Hep mi başka evlerde bu mutluluk
Bir el de benim başımı okşamaz mı
İçeri gel ısın demez mi hiç.
O kadar açım ki sevgiye
Hiç mi sevmez kimse beni karşılıksız.
Üstüm başım yırtık rüzgar doluyor içime
Üşüdüğümü anlamak için
Önce sıcaklığı tanımam gerek
Ben hiç ısınmadımki
Nereden bileyim yokluğunu.
Susarak bir damla göz yaşı dökmeden
Ağlamayı öğreneli çok oldu
Artık gülmek nasıl bir şey
Onu öğrenmek istiyorum
Hadi hazırım
Güldürün beni.
Ayvazım DENİZ
5.0
95% (21)
4.0
5% (1)