Boşunaydı sevmek çok geç anladım..




Bir zamanlar ekmeğime katık ettiğim aşkı
Şimdi yel değirmeninde savurdum havaya
Rüzgarlar bir daha getirir mi geri
Bilemiyorum.




Suçlu gibi kızaran yüzüm
Gün görür mü bir daha güneşe sırtı dönük
Kirpiğim buz damlası
Karlar içinde kaldığı günden beri
Dön diyen sesim de öldü artık
Canı bir sana verdiğimden beri.




Bilemezsin
Yokluğun kırık bir hançer gibi nasıl saplanır bağrıma
Nasıl özlerim nasıl
Bilemezsin soluğumdaki seni
Camlara buğulanır her baktığımda
Kalp çizen yeni yetme aşıklar gibi
Elimi uzatırım çizemeden kırılır
Çekilirim hemen içime
Korkutur beni bende ki senin sessizliği.




Bir ah deyişini feryat saydığımdan beri
Açmadım ağzımı mühürüm sensin
Kapalı bir zarf gibi dururum çekmecede
Okunmadım
Okutamadım sana hiç.




Bir okusaydın
Gidermiydin yine elin başka elin elinde
Görseydin halimi
Yine severmiydin bir başka gözün selini
Bilmiyorum..
Ama ben hala kapalıyım
Sihirli bir kutu gibi
Gerçek aşk açabilir ancak bir dokunuşuyla.







Ayvazım DENİZ