Yağmuru çok sevdim
Toprağın kokusunu
Sırılsıklam ıslandığım da
Huzur buldum.
Gece daha bir güzeldir
Yağmurun sesi
Sessizliğin
Tam ortasına düşer
Gök gürültüsü.
Ve çatılardan gezen
Kedilerin ayak sesleri.

(Şıp şıp, damlardı bazen tavan
Yine de korkmazdım ıslanmaktan.)


Bağlanmayacaksan bahara
Ne anlamı kalır özgürlüğün.
Bahar dediğin..
Yaz değil, kış değil
Sürer mi filizler yerinden
Kardelen mi ki aşk
Fışkırsın kar’ın dibinden.
Kanatlanmak vardı sevdaya
Cemrelerin düştüğü an.
Vefakat kısa olur ömrü
Yaşayamaz ki
Toprağın öldüğü gün.
Kuru bir yaprak gibi
Koptun dalımdan gülüm
Adil olmayacaksa eğer
Ne yaşamayı isterim
Ne de beklerim ölüm

Yüreğimde
Taşıyamayacağım ağırlıklar
Dudaklarım bir şiir fısıldar.
Ellerimden
Kayıp giderken masum duygular
Gecenin dehşetinde
Sus pus olur tüm çığlıklar

(Yazma alnıma bu acıyı
Rabbim n’olur Yazma!)

Ey sevgili duy sesimi
Duy da
O kanlı ellerin ile
Aşkımıza mezar kazma.
Güneş saklanınca
Bulutların arkasına
Pamuk dolar boşluklarıma
Üşümesin diye gözlerim
Sarıp sarmalar
Ecel kundağında


Yaşamak var dı, ya! .Ölmek de güzel kollarında




dil-ruba 15 Aralık 2012 Cumartesi / 16:05