Şimdi gel de kelamın insanı az da olsa suhulete götüren satırlarına teslim etmeyiver kendini..yüreğinden yaralarını alıp da eline, kalemi her tutuşunda sonra ve kan revan olunca parmak uçların, akıtıvermişsin şerha şerha mısralara..sahipsizliğe nigehban olan acılar kelimelerin kalıbından seslenivermiş dehlizlerde kaybolan biçare bir yolcu gibi :

Tabirsiz rüyalardan uyanıyorum
Son günlerde,
Hayra yormak zor…

Sayıklarken, dilimden düşeceksin diye,
Selamsız sabahlara sataşıyorum.
Yıldızlar neden bu kadar uzak,
Geceler neden uzun Azra?

Anlmak da zordur ve anlatmak da zordur bazı şeyleri..insan hissiyatının ne kadarını dökebilir ki diline ve kalemine..bazen o kadar üzülüyorum ki bedbinliğe mahkum kelama ve onun esaretindeki kaleme..nafile çırpınışlarla içimizi aktarma telaşımıza ve sonra da hakkıyla anlaşılmayı bekleyişimize..belki de gönül denilen muaamma hep garip geldi ve garip olarak gidecek..esrarlı yaratılışının sırrına vakıf olunabileceğini beklemek bile belki de safdilliğin zirvesidir...

Ahhh kardeşim, sen yine de kelama ifade edilebileceği kadar yüklemişsin duygularını..kanarken yaraların ellerinde,terütaze acılara,ifadesiz yetim kalan duygulara her mısrada hislerimizi açarak dokunabilmek de bizlerin anlama bahtiyarlığı olsa gerek..ya da ucundan kıyısından bu yaraları zamanın yitik bir diliminde taniyor olmak gerek.. tanımak,yaşamak ve anlatabilmek... anlaşılmayı beklemek vadinin öte yakasındakinin işi :

İsmine kilitleniyor dilim,
Cümleler kısa ve ruhsatsız.
Seni düşlerken kıyıya vurmuşum,
Her dalga yüzümde tokat.
Ha tenimden koparmışlar canımı,
Ha ifşa etmişim adını.
Gönül serin ve selâmetli değil Azra.

Ve özlemek..kanadı kırık bir kuşun her kanat çırpışında çektiği acının izdüşümü olan özlemek..özlemek her dalganın vuslata koşar gibi sahile koşması gibi olan özlemek..özlemek,özün özüne yaklaşması..özlemek ruhun tenden uzaklaşması..özlemek,bedenin mekanı ve zamanı aşması...özlemek .. özün özüyle buluşması...

Seni özlemek diye bir şey olsa gerek
Adını koyamadığım artçı sarsıntılar.
Gevşek topraklara bina etmişim seni,
Hangi duanın sonuna eklesem;
Secdeler ıslak Azra…

Bu kadar güzel bir şiire kayıtsız kalabilmek,belki ruhunu ifadeden aciz kalsam da birkaç kelam etmemek olmazdı..okudum ve ruhum titredi.. titreyen bir kalp ile yazılan elbet titretir yürekleri...

Rabbim ebedi güzelliklerle serfiraz kılsın kardeşimi..baki selam ve dualarımla...