Elimde acemi bir karanfil
İçine Özlemlerimi bastırıyor
Sensizliğin sabahlarında
Özgürlük güvercinleri uçuruyorum
Tutuşuyor yüreğim,kızıla boyanıyor gökyüzü
Kanımı donduracak kadar
Karanlık sarıyor her yanımı
Tüylerim dikeliyor
Mavi ateşler yakıyor gözlerim
Yanıyorum ey yar Nerdesin....



Saçlarım şarap,ellerim tütün kokuyor
Avuç avuç karanlık topluyor yüreğim
Sessiz çığlıklar duyuyor
Suskun bakışlar görüyorum
Yorgun düşler büyütüyorum
Alevler sarıyor bedenimi
Yanıyorum ey yar NERDESİN...


Sensiz gelen kaçıncı zemheri bilmiyorum
Duyduklarıma gördüklerime sesleniyorum
Bu çığlıklar kimin
Bu bakışlar neden duruyor üzerime
Bağrıma düşen çakıl taşlarını kim atıyor
Kim kim diye haykırıyorum
Sesim yankılanıp geri geliyor
Korkularındayım ey yar NERDESİN....


Ben bu toprakların oğluydum bir zamanlar
Senin yüzünden unutuldum Kovuldum
Yıkımlarda yaşamaya mahkum edildim
Sırtımı soğuk duvarlara dayattılar
Ölmeden ölümü tattım senin yüzünden
Soğuk odalardayım ey yar NERDESİN


Şiirime sesiyle hayat veren değerli abim BeyazMartı GÖKHAN’A ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM

yazan kalemi kırık mehmet aküzüm