Olmaz olsun
İnanan gönlüm kuş olsun uçsun
Göçmen kuşlar gibi diyar diyar gezsin.




Konduğu her şehir talan edildi
En ücra köşeleri zaptedildi kan kustu gecelerde
İçinde ki çocuk hep ağladı sokak başlarında
Görülmedi.




Her vazgeçtiği peşinden topla tüfekle kovaladı
Sınırdan gizlice kaçtı bazen kimseye görünmeden
Tel örgüler çizdi gönlünün her bir kenarını
Kimisi iz bıraktı sonsuza kadar
Kimisi geçti çabucak haftaya kalmadan.




Olmuyordu
Vakitsiz öten bülbül, gül açmadı diye terkedip gitti
Bahçeler ağladı
Güller vazgeçti açmaktan.




Şikayetler sonunda Tanrının kapısında dile geldi
Al bu aşkı bizden dedi sevdalılar
Eskidendi o seven kalpler
Ölesiye bağlı kalmak seven gönüle
Biz vazgeçtik istemiyoruz aşkı dediler.




Tanrı hak verdi hepsine
Aşkı alıp Kaf dağının en tepesine yerleştirdi
Kim ki dedi
Bulmak için mücadele edecek yüreğe sahip
Kar demesin tipi demesin arasın bulsun onu
Yüreksizler de yarı yolda ölsün dedi.




Artık kolay olmadı gerçek aşkı bulmak
Yamaçları hep ölülerle doldu
Geçek aşkı taşıma yüreğine sahip olanlar
Ceset yığınlarının üstüne basıp basıp
Ender de olsa aşkı buldular...







Ayvazım DENİZ