Islak imza

Sev dedi yürek.
Ötesine bakma, berisi uzak,
Sıcak bazen
Bazen kurak
Dolu dolu bazen
Bazen sağanak.
Sev dedi yürek
Söze ne hacet
Göze ne hacet
Sev dedi sadece sev
Sonunu düşünmeyerek…
Aktı gönülden gönüle
Sevda pınarı taştı döküldü
Çağladı köpük, köpük
Duruldu süzüldü
Yinede vazgeçmedi
Büyüdü çoğalarak!
Sen çoğaldı,
Ben soldu.
Sen özledi,
Ben kayboldu.
Eksik kaldı senli benli
Yamadı bedene her zerreni.
Yinede vazgecmedi söz dinlemedi
Miras kıldı varlığında yokluğunu
Sırma saçlarında hüzün örgüsü
Kaderime yazılmış k/ar kokan k/adın
Özüme yamamış doğru s/özünü
Sırra kadem ahu/zar k/adın

Sen küstü uzak ufuklar artık

Yıldızları ışıksız kara bulutlarda
Acımasız amansız bir sancı başucumda

Sen sundu zamansızlık
Ruha isyanda bedende hazımsızlık.
Sensizim…!

Ay dolusundan yoksun ser’imde
Hilal küskün gök kubemde
Ağıtta çoban yıldızı gizeminde
Öksüzüyüm Uludağlar eteğinde
Gözümde pus
Dilimde sus
Gönlümde yas
Bedenimde küs
Yar böğrüne tutunmuş bir kaya misali
Sen yağıyor dolu,dolu gök kubbe
Yüreğim ürperdi heyelan içinde
Gözyaşlarımla ıslanmış ıslak bir imza atmışım meğer,
Yokluğunun her demine
İçimin yangınları bitiremedi hasretini
Issız bir koydaki dar ağacına astım hayallerimi
Güneşin doğuşuna yazdım sana son sözlerimi
Gel gör yerine getir son vasiyetimi
Ölümsüleştir yararattığın eserini


Can Cezayir Aydemir