Ömrüm boyunca
Koşup oynadığım bu yolları
Artık oynayamaz oldum
Nezaman doğrulup kalkmaya çalışsam
Olduğum yere çöküp kalıyor ayaklarım
Öylesine çok koşmak istiyorum ki
Kaderin kötü sillesinden kaçarcasına
Kimseler beni yakalayamasın diye
Nekadar kaçmaya çalışsamda
Yaşadığım geçmişimden
Aslında hiçbiryere kaçamayacağımı
Çok iyi biliyorum.

Ben böyle olmayı
Hiç istememiştim aslında
Ama ne yapayım kader işte
Benim bundan böyle yapabileceğim
Pek fazlada birşeyim yok artık
Yinede herşeye rağmen
Hayatın tadını çıkartmaya çalışıyorum
İnadına yaşayarak
Ve kaderime gülümseyerek
Belki ayaklarımı kaybetsemde
Benim için sadece
Ellerim dahi olsada yeterli.

Aslında
Benim bu yaşadıklarım
Ve ardı ardına bitip tükenmeyen
Yaptığım büyük hatalarım
Bütün insanlara büyük bir ibret
Zamanla çok iyi anlasamda
Bana verilen nasihatları
Artık herşey için çok geç
Dolu dizgin yaşadığım
Çocuklar gibi caddelerde
Parklarda koşup oynadığım
O mutlu günlerim
Artık mazide kaldı.

Bundan böyle
Benim için
Kim ne söylerse söylesin
Hiç biri umrumda değil
Ben sadece yaşamak için yaşıyorum
RABBİMİN bana sunduğu
Bu eşsiz bedenime
Sahip çıkabilmek
Onu korumak kollamak
Benim en şerefli görevim
Canımın son damlasına kadar
Artık geçmişim hakkında
Ne söylesem herşey boş
Kaybettiğim ayaklarım
Gelmeyecek geriye.

Ufuk GÜNEY

--------------------------------------------------------------------------------
Çok genç yaşında
Tarafik kazası sonucunda
Ayaklarını kaybettiği
Çok sevdiğim kardeşim için
Yazmıştım bu acı ama gerçek şiirimi