unutmaya yüz tuttu
dilimdeki şimşek vurgunu ağıtlar
yaşanmışların ardı sıra adımlayarak koşuyorum
kuzeyden güneyden
dar geçitten mezapotamya’dan
gerçeklere ay yağmurları indirmeye çalışsam da
yüreğimden kayıp gidiyor...

vicdanım irinli acılara tahammülsüzlük göstermekte
çürüyor artık sessiz sedasız
mücadelesiz kalıyorum
ben nasıl baş edeceğimi bilmiyorum

şarka gitsem acaba
aklım gelgitleri kabuk bağlar mı

uykularımda bile esmer düşleri sayıklar acizliğim
misketleri elinde olan çocuklar çoktan öldü
ben hala saklıyorum yüreğimin sinsi acısını
ve ...
üstüne naylon brandaları çektim,
imgesiz taze ölümlere

onlar onurlarını hiçe sayarak gittiler
şimdi sokaklar yitikler için, dillerinde dua söylevi
bazen insanı Allah sınarmış
imtihan bu muydu acaba..

yıllar geçtikçe kendimi daha çok dinlemeye başladım
sorgulayarak
sizler değil miydiniz göz gördükçe yaşlanır
çocuklar büyüdükçe azalır diyen
evet ...

artık dağların kokusu ıramış buralardan
çığırtan bir el alıp götürmüş
mavinin ardındaki kuytu yanlızlığıma..

nefes aldıkça kirleniyor ak güvercinler
çünkü biz maviyi karakalem çizgilerle
siyaha boyadık...

ben artık şehir efsanelerinin yazıtlarına
bir cümle daha eklemeye muktadil..

inaçlarımız suretsiz oldu
düşlerimizin satırlarına çığ düştü.
özgürlüğünü kaybetti, safran sarısı köleliğime.

duraksız geçtim artık varolduğum dünyanın kıyısından
dilsizliğimi çoğaltarak yüzümü kapatıyorum gözlerinde.

azalan yanımın ölü çocuklar olduğundan emindim
kayıp ırkımı terk ettim
bu yüzdendir,
______________ dilimin armonisi hep sola yalpalamakta..





Sermin Çınar/İzmir





sevgili deniz pınar şiirime nefes olduğun için teşekkürler yüreğine...



Şiirimi güne getiren seçki kuruluna teşekkürler...yüreklerinize selam olsun