Muhtemelen firardı uykum, sesin böldü
ve gece parçalandı tellerin sırtında
evrenin perdeleri aralandı
solgun yüzler tek tek dirilişte
kuşattı gerilla sözleri, tetiğe bağladı ellerini
pusuda yatan dervişe ağıt sundular
sonra döndüler iklimsiz şehirlere
küf kokuyordu vicdan
dedim tırnaklardan yükseliyordu varoluş
dağlar gözlerime güneş baktı
asumanımda özgürlük demleniyordu
sokaklar rayiha koksa sıçrıyorum ötelere.

Gün kapattı perdeleri, çektik inceden zılgıt
yıldızlar abanmıştı nehirlerin kanına
umutlar tökezlemişti öfkelerin çelmesinde
dedim ya korkaklar irin yalar
elma şekerinde kan doğurur yosma
kapatma kulaklarını yarın sana tarih yazar
sükût.
Orta Doğu’ ya
sapandan bomba düşmüş gül dalında
ne de olsa dünya kan ve gül değil mi
rüzgarlar başka yasemine savruluyor
kadınlar çoçuklar cinnetlere gebe
mısralarım dağ fırtınası
umudum evrene cihangir bakıyor
siyahı kırmızıyı yaktım binlerce kez
kırılan dallarım yeşersin diye kan emiyor.

Bu rezil yılları peşkeş çektim, Sodomlu bakireleri
ve kadın memeleriyle seyrediyor
yanık gözlerine sürme çeken gerillayı.

Sığmaz şimdi sol yanıma çocuklar
aykırıyım
ah be gözüm zor gelir hüzün, tüketiyor ölüm
kanayan yaralarıma tütün basıyor kaçakçılar...





Sermin Çınar/İzmir