Son sözümü söyledim, yine de sen bilirsin,
Anla artık canıma tak ettiğin yerdeyim.
Sakın deme ki bana; sen nasıl sevgilisin?
Bu kör topal sevda da hak ettiğin yerdeyim.

Su an itibariyle aşkımız son saatte,
Sen istersen inanma, bu laflar çok bayat de,
Ne ben sana “aşk” deyim, ne sen bana “hayat” de,
Hem beni hem de seni tükettiğin yerdeyim.

Aman ha uzak kalsın, sen bilme kıymetimi,
Sen sevdanın anası, bense hep yar yetimi.
Ruhumu, bedenimi, kemiğimi, etimi,
Eski bir maden gibi çökerttiğin yerdeyim.

Ya sen ya alkol beni sonunda felç edecek,
Bacım abi demiyor, anam kalpten gidecek,
Babamsa evlatlıktan reddetti reddedecek,
Kundakdaki değeri yok ettiğin yerdeyim.

Benim aşk mezhebimde yitirdin mealini,
Git seversen dinini, git seversen Ali’ni.
Yıllar önce girdiğim günahın vebalini,
Kör olası gönlüme yük ettiğin yerdeyim.

Hadi gel şimdi kapat sıkıysa bu yarayı,
Hastalıklı bir aşkta seçtim akla karayı,
Çekinme, geç karşıma, seyret bu manzarayı,
Koskoca bir sevdayı; b*k ettiğin yerdeyim.

Aşkta verilen sözün cezası olmasa da
Hangi kitapta bu var, söyle hangi yasada?
Şu an yine Göksu’da yine aynı masada,
O kurduğun tuzakla şok ettiğin yerdeyim.

İşvenle, gülüşünle kusursuz montajlayıp,
Nasılda sundun bana aşkı ambalajlayıp,
Ve ben hala inan ki gönlümü garaj sayıp,
Yıllar yılı kullanıp park ettiğin yerdeyim.

Eğer bir gün dönersen, alnımda yazı olsun;
Benim kalbim “tavşan kaç”, senin ki “tazı” olsun.
Beni bulmak istersen “ Hay Allah razı olsun”
Gözlerini kaçırma.. Fark ettiğin yerdeyim.

Bayram MECİT